می دونی من حالم از آدما یی که اون قدر بدبخت شدن تا منتظرن یه چیزی مثل الکل یا هر کوفت دیگه ای اونا رو از فکر اینکه هیچ گهی نیستن خارج کنه بهم می خوره. هیچ چیزی حقیر تر از این تو دنیا نیس. حالم بهم می خوره.بهم می خوره.بهم می خوره.
من که نمی‌شناسمش ولی همیشه یه جور احساس ترحم به این آدما دارم تا تنفر. نانا جون از وقتی پروانه شدم تنفرو ترک کردم و دیدم دنیا یه جور دیگه شد. قشنگتر و قابل تحملتر. شاد باشی.
سلام دوست عزیز.
وبلاگ نسبتا خوبی داری.
میشه به لحن بهتری هم حرفای قشنگت رو بگی.
به سرزمین من هم بیا
منتظرتم
من که نمی‌شناسمش ولی همیشه یه جور احساس ترحم به این آدما دارم تا تنفر. نانا جون از وقتی پروانه شدم تنفرو ترک کردم و دیدم دنیا یه جور دیگه شد. قشنگتر و قابل تحملتر. شاد باشی.
چه شاکی!
سلام. کسایی که به آرامش واقعی رسیدن به عنوان یه همنوع وظیفه دارن به اونایی که توی این مسیر به بیراهه رفتن کمک کنن.
این منو مجبور کرده یه چیزی بنویسم
بابا دممت گرم